Ένα ποίημα απο μακριά

Αυτό το ποίημα το έγραψε μια νέα Αμερικανίδα, τυφλή εκ γενετής, που τιμά τους Έλληνες Θεούς.

Από την Tiffany:

Ας τιμούμε κι ας γιορτάζουμε τους Αθάνατους Θεούς, σε όλο τους το Μεγαλείο και τη Δόξα...

Ένα ποίημα για την ίαση

Χορός: Τραγουδήστε, ω! Μούσες,
τραγούδι νέο,
μια ιστορία που κανείς δεν είπε,
όχι από τις παλιές, δοξασμένες μέρες,
δε σας ζητώ λόγους για ήρωες ζωσμένους με λαμπρά άρματα
για ψηλά, περήφανα καράβια που ήρθαν από μακριά,
δε σας ζητώ να μάθω για τότε που η χώρα ήταν καλή και κραταιά
κι άντρες και γυναίκες ήταν αφιερωμένοι στους θεούς.
Αλλά περισσότερο, σας παρακαλώ
να μου πείτε ένα τραγούδι για τους σύγχρονους ανθρώπους
που νομίζουν πως οι θεοί είναι παραμύθια
πώς χάσαμε το δρόμο μας
και μετά, παρακαλώ,
πείτε μου πώς θα επιστρέψουμε
ώστε τα κεριά ξανά να ανάψουν στους βωμούς
κι η δόξα επιτέλους να επιστρέψει,
αλλά αρχίστε με τα λάθη του παρελθόντος.

Μούσες: Θα σου απαντήσουμε αφού μας το ζήτησες,
κι ας μην είναι εύκολο αυτό,
θα σου πούμε για τη μοιραία εκείνη μέρα
που ο άνθρωπος έγινε θεός και λοξοδρόμησε
πώς η Γη έτρεμε από το θυμό της
για τις μηχανές και τους τυράννους της Νέας Εποχής.
Πώς ο περήφανος Ζευς κι Αθηνά έκλαψαν
όταν είδαν πως οι θνητοί ξεχάσανε
και πως με οργή πήραν πίσω από τον κόσμο
την καλοσύνη τους
και πώς καθώς μέρα με τη μέρα
οι νέοι ηγεμόνες κατέλαβαν τη γη
σκοτώνοντας κάθε γυναίκα, παιδί και άντρα,
αλλά πόσο, ω, πόσο μεγάλη ήταν η πονηριά του
που κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει
πως ο υπέροχος αυτός ηγεμόνας, ο βασιλιάς των ουρανών
δεν ήταν παρά ψέμα.

Και τώρα θα σου πούμε ποιος πλήρωσε το τίμημα
της ανθρώπινης εμμονής με την ωμότητα και την κακία
πώς κάθε θεός και κάθε θεά
θρήνησαν για το θλιβερό αυτό θέαμα
διότι ο άνθρωπος όχι μόνο
κατέστρεψε αυτά που δεν του ανήκαν
μα μετά την ίδια τη Γη κυρίευσε
κι έλιωσε τα πολύτιμα μέταλλα
σκότωσε τα όμορφα ζώα.
Σπάνιοι πια οι δίκαιοι θνητοί.

Χορός: Μα πείτε μας κι άλλα για τους άλλους,
εκείνους που δεν ξέχασαν
που λατρεύουν όπως τις παλιές μέρες
για κείνους είναι που λέτε την ιστορία αυτή.

Μούσες:Ω,ναι,οι λίγοι κι ανάριοι,
αυτοί που με συντριβή είδαν μπροστά στα μάτια τους
τον πόνο, τη θλίψη και τη δυστυχία
και πάλι δεν μπορούσαν να το πιστέψουν.
Αυτοί είναι οι πιο δίκαιοι
κι ό,τι απέμεινε απ' την καλοσύνη, την ελπίδα, την αγάπη.
Σηκώνουν τα χέρια τους ψηλά και προσεύχονται δυνατά,
με σέβας στη ζωή που θυσιάζουν
και ζητούν από την Αθηνά, Σοφία να τους δώσει
ν' αρχίζουν να χτίζουν μια καλύτερη χώρα,
με καλοσύνη, όπου οι άνθρωποι θα καταλαβαίνουν.
Με σκισμένα τα ρούχα τους και χτυπημένα τα μέλη τους,
του Ορφέα τους ύμνους αρχινούν
να τραγουδούν, ωσάν η ζωή η ίδια
να κρέμεται από το κουράγιο τους και τη θέλησή τους να ζήσουν.
Μα με την ίδια δύναμη και πιο μεγάλη οργή,
οι ασεβείς, αμέτρητοι σε αριθμό,
τους χτυπούν και πάλι,
καίν τους ναούς
φτύνουν τη Γη και τους Θεούς αποστρέφονται.
Τότε ο Ζευς, εξαπολύει τον πύρινο κεραυνό του
στο μίασμα και τα σκουπίδια τους
Κι ο Ποσειδών με το γιο του Τρίτωνα,
κινούν τα νερά όπως έκαναν και παλιότερα

Χορός: Αλλά τι θα γίνει με όσους είναι ανόητοι
που έχασαν τους ιερούς και λατρεμένους κανόνες
που περιγελούν τη ζωή και πιότερο το θάνατο
και που δεν ενδιαφέρονται για την ανάσα του άλλου;

Μούσες: Κάθονται και θαυμάζουν το έργο των θεών,
μετά βάζουν λίγο αντηλιακό και κάθονται στη σκιά
Φέρνουν περισσότερο ξύλο, σκάβουν περισσότερο κάρβουνο
περισσότερο από όσο στους αρχαίους καιρούς.
Νοιάζονται μόνο για την πολυτέλεια και ζουν χωρίς Τιμή,
διότι όλοι τους κατέστησαν τυφλοί
από ανόητες βεβαιότητες και την εξουσία που κέρδισαν
διότι αυτοί είναι οι νέοι θεοί,
ή έτσι λένε αυτοί τουλάχιστον.

Χορός: Μπορεί να γίνει κάτι να σταματήσει
αυτή η σπατάλη της ανθρωπότητας
να ξανακερδίσουμε κάποια αξιοπρέπεια;
Και μήπως οι θεοί μας μισούν γι' αυτό που γίναμε
τίποτα παρά μια θολή γενιά αποβρασμάτων;

Μούσες: Έχετε υπομονή, καθώς ακόμα κι οι θεοί είπαν,
δεν εξαντλήθηκε η πίστη μας σε σας
κι όσοι τολμάτε ν' ανοίξετε το δρόμο
θα δείτε πως τελικά μια μέρα
η Γη θα είναι όμορφη κι οι ναοί θα στέκουν
και άνθρωποι και θεοί και πάλι θα περπατήσουν χέρι με χέρι
κι η Τιμή κι ο Σεβασμός θα έχουν επιστρέψει.
Γι' αυτό μπορείτε να είστε βέβαιοι.

Χορός: Τότε λοιπόν σας απαντάμε, όμορφες Μούσες
θα ακούσουμε τη συμβουλή σας και θα την κάνουμε πράξη.

Μούσες: Οπότε με μέτρο η βιασύνη και όλα στο σωστό χρόνο
διότι για το μεγάλο σας μόχθο θα βρείτε
την μεγαλύτερη και σπουδαιότερη ανταμοιβή

Χορός: Σας ευχαριστούμε και φεύγουμε με ευσέβεια κι ευγνωμοσύνη.

Κι έτσι, τη μέρα εκείνη, η ελπίδα γύρισε στον κόσμο
και με κάθε λεπτό που περνά, κάθε φύλλο που ανοίγει
θα τραγουδούμε την ιστορία όπως θα είναι
όταν οι θεοί κι η ανθρωπότητα
θα ζουν για μια ακόμα φορά όπως παλιά
μια νέα ιστορία, ναι,
αλλά χαίρομαι που ειπώθηκε.

Πηγή: http://pentaedron-kafes.blogspot.com/2009/03/blog-post_8618.html