4 Μαρτίου 2009

Πινακίδα Δισπηλιού

Ὁ παλαιότερος λιμναῖος οἰκισμός τῆς Εὐρώπης, βρίσκεται στό Δισπηλιό τῆς Καστοριᾶς καί χρονολογεῖται τό 5.260 π.Χ. Ἀνάμεσα σέ ἕνα πλῆθος εὐρημάτων ἐκεῖνο πού εἶχε μεγάλο ἐνδιαφέρον ἦταν μία ὀστέϊνη φλογέρα, ἕνα πέτρινο ἀγαλματίδιο, ἕνας πέτρινος «χάρτης» τῆς λίμνης καί μία ξύλινη πινακίδα.

Ἡ ὀστέινη φλογέρα εἶναι τό παλαιότερο μουσικό ὄργανο πού βρέθηκε στήν Ἑλλάδα καί ἴσως καί στήν Εὐρώπη.

Γιά τό ἀγαλματάκι δέν ὑπάρχουν πληροφορίες.

Ὁ «Χάρτης» εἶναι μία πέτρα, στήν ἐπίπεδη πλευρά τῆς ὁποίας βρέθηκαν πλῆθος ἀπό χαραγμένα σημάδια. Ἔχει σχῆμα παρόμοιο μέ τῆς ξύλινης πινακίδας καί κατά τήν γνώμη ἐκείνου πού τήν ἀνακάλυψε μοιάζει μέ τήν λίμνη, ἔτσι ὅπως ἦταν ἐκείνη τήν περίοδο.

Ἡ ξύλινη πινακίδα χρονολογήθηκε μέ τήν μέθοδο τοῦ ραδιενεργοῦ ἄνθρακα 14C καί βρέθηκε ὅτι εἶναι ἡλικίας 7.250 ἐτῶν.

Ἡ ὁμοιότητα τῶν χαρακτήρων μέ τή Γραμμική Ἅ εἶναι ὀφθαλμοφανής. Ἀναγνωρίζονται διάφορα γράμματα, ὅπως τό Μ. Ἡ ἀνακάλυψή της καταρρίπτει τίς θεωρίες περί Φοινικικῆς ἤ Ἰνδοευρωπαϊκῆς προέλευσης τοῦ ἀλφαβήτου μας καί ἀναδεικνύει τήν Ἑλλάδα ὡς τήν παλαιότερη κοιτίδα τῆς γραφῆς καί τοῦ πολιτισμοῦ.

Οἱ «συνήθεις ἀρνητές» ἀμφισβητοῦν τήν ὁμοιότητα τῶν χαρακτήρων μέ ἑλληνικά, λέγοντας ὅτι ὁποιοσδήποτε νά μποροῦσε νά χαράξει ἕνα σχῆμα πού δέν θά ἦταν ἀναγκαστικά γράμμα.

Ἄσχετα μέ τό τί μπορεῖ νά πεῖ κανείς γιά νά ἀντικρούσει τά λεγόμενά τους, ὑπάρχει ἕνα συνταρακτικό γεγονός πού δείχνει ὅτι ἡ πινακίδα ἦταν ἀκριβῶς αὐτό: ἑλληνικά γράμματα:

Ἡ πινακίδα στάλθηκε στήν Γερμανία γιά νά τῆς γίνει συντήρηση καί στόν δρόμο χάθηκε!!!

-Πῶς γίνεται νά ἐξαφανισθεῖ τέτοιο σπουδαῖο ἀντικείμενο;

-Γιατί δέν ἔγινε γνωστό ἀπό τά μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης;

-Ἐμεῖς ἐδῶ δέν μπορούσαμε νά συντηρήσουμε ἕνα μικρό κομμάτι ξύλο;

-Οἱ ἀρχαιολογικές ὑπηρεσίες μέ τόσους συντηρητές ποῦ ὑπάρχουν, γιά τόσα ἀρχαῖα ποῦ ἔχουμε, δέν εἶχαν αὐτήν τήν ἱκανότητα;

Αὐτό τό τραγικό γεγονός δέν δείχνει παρά ἕνα μόνο πράγμα. Ἡ ἐξαφάνιση βολεύει τούς ὑποστηρικτές τῆς μή ἑλληνικότητας τῆς γραφῆς. Καί ἐπειδή τά συμφέροντα εἶναι τεράστια, ἔχουμε ἐδῶ ἄλλη μία «στημένη» κλοπή. Ἴδιου ἴσως ἐνδιαφέροντος μέ τό κάψιμο τῆς βιβλιοθήκης τῆς Ἀλεξάνδρειας.

Ὅσες «ἐπιστημονικές» ἀντιρρήσεις καί νά φέρει κάποιος, ὑπάρχει ἀναμφισβήτητη ὁμοιότητα μέ τήν ἑλληνική γραφή. Φυσικά πολλοί θά προτιμήσουν νά «δοῦν» μία θεωρία συνομωσίας καί ὄχι «τήν πινακίδα πού ἐξαφανίστηκε χωρίς λογική».

δ βλέπετε (χι βλέπεται) ναπαράσταση τς πινακίδας, πως κρέμεται στό σπιτάκι το παραλίμνιου οκισμο στό Δισπηλιό τς Καστορις.



δ βλέπετε τήν εκονική ναπαράσταση μέσω πολογιστή.



Μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση

Οἱ ἀριθμοί πού χρησιμοποιοῦμε (1, 2, 3, 4, κτλ.) εἶναι γνωστοί ὡς «ἀραβικοί» ἀριθμοί γιά νά ξεχωρίζουν ἀπό τούς «λατινικούς» (I, II, III, IV, V, Ἱ, κτλ). Στήν πραγματικότητα οἱ Ἄραβες ἔκαναν γνωστούς αὐτούς τούς ἀριθμούς ἀλλά ἀρχικά χρησιμοποιήθηκαν ἀπό τούς Ἕλληνες γιά νά μετροῦν καί νά κάνουν λογαριασμούς στίς ἐμπορικές τους συναλλαγές.
Ἔχετε ποτέ σκεφτεῖ γιατί τό 1 σημαίνει «ἕνα» καί 2 σημαίνει «δυό»; Στούς λατινικούς ἀριθμούς εἶναι εὔκολο νά τό καταλάβεις ἀλλά ποιά ἦταν ἡ λογική πίσω ἀπό τούς ἑλληνικούς ἀριθμούς;
Εἶναι θέμα γωνιῶν!
Εἶναι ὁ ἀριθμός τῶν γωνιῶν. Ἄν κάποιος γράψει τό γράμμα (βλέπε παρακάτω) στήν παλιά τους μορφή, θά καταλάβει ἀμέσως γιατί. Ἔχω σημειώσει τίς γωνίες μέ «o».
No 1 ἔχει μία γωνία.
No 2 ἔχει δυό γωνίες.
No 3 ἔχει τρεῖς γωνίες.
κτλ.
καί τό μηδέν «O» δέν ἔχει γωνίες!